Bedden

Een hoog flatgebouw, avond. Vier slaapkamers, acht mensen…een schot klinkt. Voor het restaurant ‘Le Mandarin’, tegenover de flat, ligt een man. Neergeschoten. Bloed, politie, ambulance. We zullen nooit weten wie die man is. Maar we volgen de reacties van vier paren in vier slaapkamers. Vier keer horen we het schot vallen, vier keer horen we de sirenes. Vier keer beleven we hetzelfde halve uur maar na elkaar, stuk voor stuk. Een diplomaat heeft een zware conferentie achter de rug. Enige lichtpunt: zijn mooie, verleidelijke vrouwelijke tolk. Hij heeft een afspraak met haar gemaakt. In haar flat pakt hij zijn pyjama al uit, want - nietwaar?- we zijn moderne mensen. Dan valt het schot. Valt zijn avondje nu in duigen? Een pornofilmster en haar manager. Zij wil een ander, beter soort films maken. Hij willen alleen maar geld. Dan valt het schot… Een vrouw verlaat haar man voor een ander. Een banale geschiedenis. De man heeft er zich dan ook tegen gewapend. Hij heeft een masker opgezet. Letterlijk: een feestneus. Hij wil de tragiek niet zien, niet beleven. Hij weigert het gesprek, ontwijkt de confrontatie. Dan valt het schot. Zal het masker nu ook vallen? Een psycholoog heeft een populair werkje geschreven. Een zin eruit boeit de redacteur van een beruchte roddelrubriek: ‘Soms is het beter om elkaars hand vast te houden dan met elkaar naar bed te gaan”. Hij stuurt een beginnend fotografe om de schrijver wat ongewoon te kieken voor zijn blad. Dan valt het schot…

Gespeeld op 24 en 30 maart 2012.

Voorstelling seizoen 2011-2012
Schrijver: Dimitri Frenkel Frank
Regie: Siska Witkam
Fotogalerij